Orada, görmediğim bir yerlerde birşeyler oluyor. Hissediyorum. Biliyorum. Barış Manço'nun söylediği gibi : Geliyor ... Dönence.
Son 1.5 yıldır farkettiğim birşey bu. Ne zaman ekinoks gelse bende bir değişim, bir başka titreşim, bir garip ruh hali vuku buluyor. Kah başıma ağrılar giriyor (ki pek ağrımaz), kah sevinçten havalara uçuyorum. Bu sefer ise bambaşka birşeyler var, biliyorum, hissediyorum.
Yerimden zıplatacak kadar, sırıtışımı durduramayıp metroda elimle kapatmak zorunda kalacak kadar, yatağa gitmemek için türlü bahaneler bulacak kadar, sabahın köründe kargalara kahvaltı hazırlayacak kadar. Öyle birşey yani.
Gözümü kapatıp bu hissettiğimi anlamaya çalışsam, renkli renkli balonlar çıkıyor içimden, tepemden yükseliyor. Ne zaman kapatsam gözlerimi, San Francisco sokağından dökülen renkli toplar geliyor gözümün önüne. Ne zaman kapatsam gözümü üfleyip balon yapılmış bulaşık suyundaki baloncuklardaki gökkuşağı renkleri geliyor.
Açıklamasını yapasamda, uyku tutmuyor , boğazımdan yemek geçmiyor ve bir huzur ki birşey olsun diye beklemiyor. O balonlarla bende hayallere uçmak istiyorum, hepsi farklı bir versiyon olan bana uçmak ve bilmeden uçmak.
Biliyorum, görüyorum, bugün yarın gelecek dönence :))
Herkese iyi haftalar !
